1963 – Kamień węgielny

Historia polskich wykopalisk na Cyprze zaczyna się od zaproszenia wystosowanego w 1963 r. przez ówczesnego Kuratora Muzeum Cypryjskiego K. Nicolaou dla nestora polskiej archeologii śródziemnomorskiej K. Michałowskiego. Cypryjski archeolog prowadził w tym czasie z powodzeniem badania w Nea Pafos na terenie tzw. Domu Dionizosa w obrębie tzw. Malouteny. K. Michałowski podczas wstępnego rozpoznania wybrał miejsce na przyszłe badania położone w tym samym rejonie, nieco na południe od terenu badanego przez cypryjczyka.