Celem naukowym projektu jest syntetyczne opracowanie architektury i dekoracji miejskiej rezydencji w dzielnicy Malutena w Nea Paphos. Dom Orfeusza, odkryty i eksplorowany w latach 1982-1992 oraz 2009-2013 przez prof. Demetriosa Michaelidesa, najpierw pod auspicjami cypryjskiego Departamentu Starożytności, później University of Cyprus, był do tej pory przedmiotem tylko częściowych publikacji. Dotychczasowa uwaga odkrywcy skoncentrowana była na interpretacji figuralnych mozaikach i pojedynczych znalezisk, którym poświęcił oddzielne opracowanie, podczas gdy inne aspekty dekoracji i wyposażenia wnętrz były jedynie wzmiankowane w raportach wykopaliskowych. Tymczasem wspomniany obiekt jest niezwykle ciekawym przykładem miejskiej rezydencji, której lokalizacja, wielkość oraz złożoność dekoracji świadczy, że należała ona do człowieka nie tylko majętnego ale i o wysokim statusie społecznym i politycznym.

Jako że dla Rzymianina dom był stałym elementem jego publicznej aktywności, to jego immanentną cechą było zróżnicowanie przestrzeni ze względu na funkcję i stopień dostępności dla osób z zewnątrz, od skromnych clientes, przez wartych większego zainteresowania partnerów w interesach aż po gości o równym statusie społecznym i przyjaciół podejmowanych ucztą. Tak zaplanowany dom z jednej strony dobrze odpowiadał potrzebom aktywnego uczestnictwa w życiu publicznym rzymskiego obywatela, a z drugiej – był najlepszą ilustracją jego statusu majątkowego, dowodem osiągniętego sukcesu i prestiżu, wreszcie tożsamości kulturowej. By móc prowadzić rozważania na temat rezydencji jako fenomenu społecznego, domu jako wizytówki właściciela, wcześniejsze badania planimetrii i ikonografii mozaik zostaną uzupełnione o inne aspekty dekoracji, zwłaszcza architektonicznej.

Dzięki zastosowaniu nowoczesnych metod pomiarów z zastosowaniem skanowania laserowego, cyfrowej fotogrametrii naziemnej oraz zdjęć lotniczych zadokumentowane zostały relikty założenia rezydencjonalnego powierzchni łącznej 1200 m2  (zachowana jedna kondygnacja wraz z zarysami ponad 60 pomieszczeń), struktury architektoniczne in situ oraz dekorowane elementy architektoniczne, Wyniki prac terenowych uzupełniane są efektami  kwerendy archiwalnej, która umożliwi wykorzystanie udostępnionej przez odkrywcę fotograficznej dokumentacji wykopaliskowej. Uzyskane dane będą podstawą do sporządzenia katalogu elementów architektonicznych dekorujących Dom Orfeusza (przechowywanych na stanowisku oraz w magazynach z wykorzystaniem metody typologicznych seriacji. W dalszej kolejności dane posłużą do wykonania trójwymiarowej, wirtualnej rekonstrukcji wybranych zespołów architektonicznych. Zebrany materiał pozwoli na nowo zdefiniować funkcjonalny podział domu (pars antica i pars postica). W rozważaniach na temat podziału domowej przestrzeni zastosowanie metody syntaktycznej pozwoli na wydzielenie określonych stref aktywności domowników, także z uwzględnieniem możliwych stref dostępu dla gości z zewnątrz. Konkluzje, uzupełnione o wnioski płynące z analizy dekoracji pomieszczeń, umożliwią odpowiedź na pytanie kim był właściciel domu z okresu jego największego rozkwitu (II/III w.).